ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ
1.Η σχετική έλλειψη των αγαθών σημαίνει ότι:
α) Δεν υπάρχουν πολλά αγαθά στην οικονομία.
β) Το πρόβλημα αυτό θα εξαλειφθεί στο μέλλον με τη βελτίωση της τεχνολογίας.
γ) Οι ανάγκες των ανθρώπων είναι πολλές.
δ) Τα αγαθά είναι λίγα σε σχέση με το μέγεθος της οικονομίας
ε) Οι παραγωγικές δυνατότητες είναι περιορισμένες σε σχέση με τις ανάγκες των ανθρώπων.
2.Οικονομικά αγαθά είναι:
α) Εκείνα που η φύση θέτει στη διάθεση των ανθρώπων.
β) Τα υλικά αγαθά.
γ) Τα καταναλωτικά αγαθά.
δ) Εκείνα που παράγει ο άνθρωπος.
ε) Τα υλικά και τα διαρκή αγαθά.
3.Η έννοια της αγοράς περιλαμβάνει:
α) Τη λαϊκή αγορά της γειτονιάς σας.
β) Τον εμπορικό δρόμο της περιοχής σας.
γ) Τις αγοραπωλησίες μέσω τηλεφώνου.
δ) Τις αγοραπωλησίες μέσω Διαδικτύου.
ε) Όλα τα παραπάνω.
4.Ο συντελεστής -κεφάλαιο περιλαμβάνει:
α) Τις πληρωμές για αγορά πρώτων υλών.
β) Την καλλιεργούμενη έκταση.
γ) Τους σπόρους.
δ) Όλα τα παραπάνω.
ε) Τίποτα από τα παραπάνω.
5.Το οικονομικό κύκλωμα δείχνει:
α) Ότι κανείς δεν μπορεί να επιβιώσει μόνος του.
β) Ότι η παραγωγή είναι αναγκαία για την επιβίωση των ανθρώπων.
γ) Ότι το κράτος είναι σοβαρός παράγοντας στην οικονομία.
δ) Τις σχέσεις που δημιουργούνται μεταξύ των βασικών μονάδων της
οικονομίας.
ε) Τίποτα από τα παραπάνω.
ΣΩΣΤΟ - ΛΑΘΟΣ
1. Ο καταμερισμός των έργων αυξάνει τα κέρδη των επιχειρήσεων. Σ Λ
2.Η εργασία του αγρότη δεν είναι παραγωγικός συντελεστής,
όταν παράγει προϊόντα για τον εαυτό του. Σ Λ
3.Η Κ.Π.Δ. δείχνει ότι μπορούμε να έχουμε περισσότερα από
δύο προϊόντα. Σ Λ
4.Ο καλύτερος τρόπος για να λύσουμε το οικονομικό πρόβλημα
είναι να βελτιώσουμε την τεχνολογία και να περιορίσουμε τις
ανάγκες μας. Σ Λ
5.Το κόστος ευκαιρίας υπάρχει και για τα οικονομικά και για τα
ελεύθερα αγαθά. Σ Λ
Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011
Κοινωνικοί Θεσμοί (Κεφάλαιο 1.2)
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
α) Η οικονομία δε λειτουργεί κατά τρόπο χαώδη. Τα άτομα έχουν δημιουργήσει κοινωνικούς θεσμούς με τους οποίους ρυθμίζεται η λειτουργία του οικονομικού συστήματος.
β) Για καθένα από τους τέσσερις κοινωνικούς θεσμούς που αναφέρει το βιβλίο δίνεται μια σύντομη περιγραφή και ο αντικειμενικός στόχος.
γ) Η λειτουργία των κοινωνικών θεσμών επηρεάζει τις ατομικές αποφάσεις. Για παράδειγμα, η ύπαρξη του εργατικού σωματείου επηρεάζει τις σχέσεις του εργάτη με τον εργοδότη (στις ώρες εργασίας, στο ύψος του μισθού κτλ.).
δ) Οι επιδιώξεις είναι συχνά αντίθετες αλλά συμβιβάσιμες. Για παράδειγμα το εργατικό σωματείο επιδιώκει μεγάλους μισθούς, ενώ οι εργοδότες χαμηλούς. Με διαπραγματεύσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις βρίσκεται κάποιο σημείο συμφωνίας.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
Συζήτηση με θέμα την οικογένεια ως κοινωνικό θεσμό. Ποια οικονομικά στοιχεία είναι φανερά;
ΕΛΕΓΧΟΣ
(Φωτοτυπία που διανέμεται στους μαθητές)
Να χαρακτηρίσετε καθεμία από τις παρακάτω προτάσεις ως σωστή (Σ) ή λανθασμένη (Λ):
α) Το νοικοκυριό αποτελείται από δύο ή περισσότερα άτομα. Σ Λ
β) Οι επιχειρήσεις είναι ανώνυμες εταιρείες. Σ Λ
γ) Σκοπός της επιχείρησης είναι το μεγάλο κέρδος. Σ Λ
δ) Το εργατικό σωματείο ενδιαφέρεται κυρίως για την
ανάπτυξη της οικονομίας. Σ Λ
ε) Το κράτος έχει σκοπό την αύξηση των εισπράξεων
από τους φόρους. Σ Λ
στ) Σκοπός κάθε νοικοκυριού είναι η ευτυχία των παιδιών. Σ Λ
ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ζητήστε από κάθε μαθητή να θέσει στους γονείς του το ερώτημα: «Ποιος είναι ο οικονομικός σκοπός της οικογένειας;» και συζητήστε τις απαντήσεις τους στην τάξη.
α) Η οικονομία δε λειτουργεί κατά τρόπο χαώδη. Τα άτομα έχουν δημιουργήσει κοινωνικούς θεσμούς με τους οποίους ρυθμίζεται η λειτουργία του οικονομικού συστήματος.
β) Για καθένα από τους τέσσερις κοινωνικούς θεσμούς που αναφέρει το βιβλίο δίνεται μια σύντομη περιγραφή και ο αντικειμενικός στόχος.
γ) Η λειτουργία των κοινωνικών θεσμών επηρεάζει τις ατομικές αποφάσεις. Για παράδειγμα, η ύπαρξη του εργατικού σωματείου επηρεάζει τις σχέσεις του εργάτη με τον εργοδότη (στις ώρες εργασίας, στο ύψος του μισθού κτλ.).
δ) Οι επιδιώξεις είναι συχνά αντίθετες αλλά συμβιβάσιμες. Για παράδειγμα το εργατικό σωματείο επιδιώκει μεγάλους μισθούς, ενώ οι εργοδότες χαμηλούς. Με διαπραγματεύσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις βρίσκεται κάποιο σημείο συμφωνίας.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
Συζήτηση με θέμα την οικογένεια ως κοινωνικό θεσμό. Ποια οικονομικά στοιχεία είναι φανερά;
ΕΛΕΓΧΟΣ
(Φωτοτυπία που διανέμεται στους μαθητές)
Να χαρακτηρίσετε καθεμία από τις παρακάτω προτάσεις ως σωστή (Σ) ή λανθασμένη (Λ):
α) Το νοικοκυριό αποτελείται από δύο ή περισσότερα άτομα. Σ Λ
β) Οι επιχειρήσεις είναι ανώνυμες εταιρείες. Σ Λ
γ) Σκοπός της επιχείρησης είναι το μεγάλο κέρδος. Σ Λ
δ) Το εργατικό σωματείο ενδιαφέρεται κυρίως για την
ανάπτυξη της οικονομίας. Σ Λ
ε) Το κράτος έχει σκοπό την αύξηση των εισπράξεων
από τους φόρους. Σ Λ
στ) Σκοπός κάθε νοικοκυριού είναι η ευτυχία των παιδιών. Σ Λ
ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ζητήστε από κάθε μαθητή να θέσει στους γονείς του το ερώτημα: «Ποιος είναι ο οικονομικός σκοπός της οικογένειας;» και συζητήστε τις απαντήσεις τους στην τάξη.
Η καμπύλη παραγωγικών δυνατοτήτων (Κεφάλαιο 1.4)
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
α) Επιλέξτε ένα αριθμητικό παράδειγμα εναλλακτικών συνδυασμών δύο προϊόντων (π.χ. σιταριού και αυτοκινήτων), όπως αυτό του βιβλίου.
β) Σε ένα διάγραμμα βρείτε τα σημεία των διάφορων συνδυασμών και ενώστε τα. Σχηματίζοντας την Κ.Π.Δ. για το συγκεκριμένο παράδειγμα. Υποθέστε ότι τα προϊόντα είναι διαιρετά σε πολύ μικρές ποσότητες.
γ) Η Κ.Π.Δ. γενικεύεται σε ένα διάγραμμα όπως το 1.1 του βιβλίου.
δ) Δώστε τον ακριβή ορισμό της Κ.Π.Δ.
ε) Εξηγήστε ότι υπάρχει μια Κ.Π.Δ. για κάθε ζεύγος προϊόντων.
στ) Υπενθυμίστε ότι η Κ.Π.Δ. στηρίζεται στην υπόθεση ότι οι παραγωγικοί συντελεστές είναι σταθεροί, όπως επίσης και η τεχνολογία.
ζ) Εξηγήστε ότι η Κ.Δ.Π. μπορεί να μετατοπιστεί αν μεταβληθούν οι παραγωγικοί συντελεστές ή/και η τεχνολογία. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήστε το αρχικό αριθμητικό παράδειγμα.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
Προβολή διαφάνειας (ή κατασκευή στον Πίνακα) με μια Κ.Π.Δ. και με διάφορα εφικτά και ανέφικτα σημεία. Εξηγήστε ή ζητήστε από τους μαθητές να εξηγήσουν ποια σημεία είναι εφικτά και ποια ανέφικτα.
ΕΛΕΓΧΟΣ
(Φωτοτυπία που διανέμεται στους μαθητές)
Να χαρακτηρίσετε καθεμία από τις παρακάτω προτάσεις ως σωστή (Σ) ή λανθασμένη (Λ):
α) Η βελτίωση της τεχνολογίας δίνει τη δυνατότητα παραγωγής
περισσότερων προϊόντων με τους ίδιους
παραγωγικούς συντελεστές Σ Λ
β) Η βελτίωση της τεχνολογίας μάς αναγκάζει να εργαζόμαστε
περισσότερο. Σ Λ
γ) Η Κ.Π.Δ. έχει πάντοτε αρνητική κλίση. Σ Λ
δ) Όταν υπάρχει ανεργία, τότε η οικονομία δε βρίσκεται επί
της Κ.Π.Δ. Σ Λ
ε) Οι φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες, κτλ.)
μετατοπίζουν την Κ.Π.Δ. προς τα κάτω και αριστερά. Σ Λ
ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
α) Δώστε ένα αριθμητικό παράδειγμα Κ.Π.Δ. με πέντε συνδυασμούς ποσοτήτων δύο προϊόντων και ζητήστε από τους μαθητές να κάνουν το διάγραμμα της Κ.Π.Δ.
β) Ζητήστε από τους μαθητές να υποδείξουν με συγκεκριμένους συνδυασμούς εφικτά και ανέφικτα σημεία στο διάγραμμα.
γ) Ζητήστε από τους μαθητές να βρουν μια νέα Κ.Π.Δ. (αριθμητικά και στο διάγραμμα) υποθέτοντας ότι μια τεχνολογική εξέλιξη επιτρέπει διπλασιασμό των ποσοτήτων ενός μόνο προϊόντος.
α) Επιλέξτε ένα αριθμητικό παράδειγμα εναλλακτικών συνδυασμών δύο προϊόντων (π.χ. σιταριού και αυτοκινήτων), όπως αυτό του βιβλίου.
β) Σε ένα διάγραμμα βρείτε τα σημεία των διάφορων συνδυασμών και ενώστε τα. Σχηματίζοντας την Κ.Π.Δ. για το συγκεκριμένο παράδειγμα. Υποθέστε ότι τα προϊόντα είναι διαιρετά σε πολύ μικρές ποσότητες.
γ) Η Κ.Π.Δ. γενικεύεται σε ένα διάγραμμα όπως το 1.1 του βιβλίου.
δ) Δώστε τον ακριβή ορισμό της Κ.Π.Δ.
ε) Εξηγήστε ότι υπάρχει μια Κ.Π.Δ. για κάθε ζεύγος προϊόντων.
στ) Υπενθυμίστε ότι η Κ.Π.Δ. στηρίζεται στην υπόθεση ότι οι παραγωγικοί συντελεστές είναι σταθεροί, όπως επίσης και η τεχνολογία.
ζ) Εξηγήστε ότι η Κ.Δ.Π. μπορεί να μετατοπιστεί αν μεταβληθούν οι παραγωγικοί συντελεστές ή/και η τεχνολογία. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήστε το αρχικό αριθμητικό παράδειγμα.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
Προβολή διαφάνειας (ή κατασκευή στον Πίνακα) με μια Κ.Π.Δ. και με διάφορα εφικτά και ανέφικτα σημεία. Εξηγήστε ή ζητήστε από τους μαθητές να εξηγήσουν ποια σημεία είναι εφικτά και ποια ανέφικτα.
ΕΛΕΓΧΟΣ
(Φωτοτυπία που διανέμεται στους μαθητές)
Να χαρακτηρίσετε καθεμία από τις παρακάτω προτάσεις ως σωστή (Σ) ή λανθασμένη (Λ):
α) Η βελτίωση της τεχνολογίας δίνει τη δυνατότητα παραγωγής
περισσότερων προϊόντων με τους ίδιους
παραγωγικούς συντελεστές Σ Λ
β) Η βελτίωση της τεχνολογίας μάς αναγκάζει να εργαζόμαστε
περισσότερο. Σ Λ
γ) Η Κ.Π.Δ. έχει πάντοτε αρνητική κλίση. Σ Λ
δ) Όταν υπάρχει ανεργία, τότε η οικονομία δε βρίσκεται επί
της Κ.Π.Δ. Σ Λ
ε) Οι φυσικές καταστροφές (σεισμοί, πλημμύρες, κτλ.)
μετατοπίζουν την Κ.Π.Δ. προς τα κάτω και αριστερά. Σ Λ
ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
α) Δώστε ένα αριθμητικό παράδειγμα Κ.Π.Δ. με πέντε συνδυασμούς ποσοτήτων δύο προϊόντων και ζητήστε από τους μαθητές να κάνουν το διάγραμμα της Κ.Π.Δ.
β) Ζητήστε από τους μαθητές να υποδείξουν με συγκεκριμένους συνδυασμούς εφικτά και ανέφικτα σημεία στο διάγραμμα.
γ) Ζητήστε από τους μαθητές να βρουν μια νέα Κ.Π.Δ. (αριθμητικά και στο διάγραμμα) υποθέτοντας ότι μια τεχνολογική εξέλιξη επιτρέπει διπλασιασμό των ποσοτήτων ενός μόνο προϊόντος.
Καταμερισμός των έργων-Χρήμα (Κεγάλαιο 1.6)
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
α) Με χρησιμοποίηση απλών και καθημερινών παραδειγμάτων γίνεται η παρουσίαση των τριών πλεονεκτημάτων του καταμερισμού των έργων. Να αναφερθεί ότι ο καταμερισμός της εργασίας μπορεί να οδηγεί σε μονοτονία.
β) Ο καταμερισμός των έργων συνεπάγεται την ανάγκη ανταλλαγών μεταξύ των ατόμων. Η ανάπτυξη του χρήματος διευκολύνει τις ανταλλαγές. Ορισμός του χρήματος.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
α) Συζήτηση με τους μαθητές σχετικά με το αν η εξέλιξη της επιστήμης θα ήταν δυνατή χωρίς τον καταμερισμό της εργασίας και το αν η οικονομία θα μπορούσε να αναπτυχθεί χωρίς αυτόν.
β) Επίδειξη νομισμάτων, παλαιών και ξένων, καθώς και αναφορά σε προϊόντα που χρησίμευσαν ως μέσο ανταλλαγής στο παρελθόν.
ΕΛΕΓΧΟΣ:
(Φωτοτυπία που διανέμεται στους μαθητές)
Να χαρακτηρίσετε καθεμία από τις παρακάτω προτάσεις ως σωστή (Σ) ή λανθασμένη (Λ):
α) Κάθε μέσο ανταλλαγής είναι χρήμα. Σ Λ
β) Κάθε γενικό μέσο ανταλλαγής είναι χρήμα. Σ Λ
γ) Ο καταμερισμός της εργασίας αναπτύσσει τη δεξιοτεχνία. Σ Λ
δ) Ο καταμερισμός της εργασίας αναπτύσσει την εξυπνάδα. Σ Λ
ε) Χωρίς καταμερισμό της εργασίας η επιβίωση των ανθρώπων
θα ήταν αδύνατη. Σ Λ
στ) Χωρίς καταμερισμό της εργασίας η ανάπτυξη της
οικονομίας θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Σ Λ
ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ζητήστε από τους μαθητές να βρουν και να φέρουν στο επόμενο μάθημα παλαιά κέρματα ή τραπεζογραμμάτια (π.χ. της κατοχής). Ζητήστε τους να καταγράψουν τον καταμερισμό των έργων που υπάρχει στην οικογένειά τους.
α) Με χρησιμοποίηση απλών και καθημερινών παραδειγμάτων γίνεται η παρουσίαση των τριών πλεονεκτημάτων του καταμερισμού των έργων. Να αναφερθεί ότι ο καταμερισμός της εργασίας μπορεί να οδηγεί σε μονοτονία.
β) Ο καταμερισμός των έργων συνεπάγεται την ανάγκη ανταλλαγών μεταξύ των ατόμων. Η ανάπτυξη του χρήματος διευκολύνει τις ανταλλαγές. Ορισμός του χρήματος.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
α) Συζήτηση με τους μαθητές σχετικά με το αν η εξέλιξη της επιστήμης θα ήταν δυνατή χωρίς τον καταμερισμό της εργασίας και το αν η οικονομία θα μπορούσε να αναπτυχθεί χωρίς αυτόν.
β) Επίδειξη νομισμάτων, παλαιών και ξένων, καθώς και αναφορά σε προϊόντα που χρησίμευσαν ως μέσο ανταλλαγής στο παρελθόν.
ΕΛΕΓΧΟΣ:
(Φωτοτυπία που διανέμεται στους μαθητές)
Να χαρακτηρίσετε καθεμία από τις παρακάτω προτάσεις ως σωστή (Σ) ή λανθασμένη (Λ):
α) Κάθε μέσο ανταλλαγής είναι χρήμα. Σ Λ
β) Κάθε γενικό μέσο ανταλλαγής είναι χρήμα. Σ Λ
γ) Ο καταμερισμός της εργασίας αναπτύσσει τη δεξιοτεχνία. Σ Λ
δ) Ο καταμερισμός της εργασίας αναπτύσσει την εξυπνάδα. Σ Λ
ε) Χωρίς καταμερισμό της εργασίας η επιβίωση των ανθρώπων
θα ήταν αδύνατη. Σ Λ
στ) Χωρίς καταμερισμό της εργασίας η ανάπτυξη της
οικονομίας θα ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Σ Λ
ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ζητήστε από τους μαθητές να βρουν και να φέρουν στο επόμενο μάθημα παλαιά κέρματα ή τραπεζογραμμάτια (π.χ. της κατοχής). Ζητήστε τους να καταγράψουν τον καταμερισμό των έργων που υπάρχει στην οικογένειά τους.
Σχέση καμπυλών μέσου-οριακού κόστους (ενότητα 3.6)
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
Να χρησιμοποιηθεί η άσκηση 4 του σχολικού βιβλίου (σελ. 76) στην οποία να προστεθεί ως ερώτημα η διαγραμματική απεικόνιση των καμπυλών του οριακού προϊόντος και του οριακού κόστους.
ΕΛΕΓΧΟΣ
(Φωτοτυπία που διανέμεται στους μαθητές)
Να χαρακτηρίσετε καθεμία από τις παρακάτω προτάσεις ως σωστή (Σ) ή λανθασμένη (Λ):
α) Η καμπύλη του οριακού κόστους βρίσκεται κάτω από την καμπύλη του μέσου μεταβλητού κόστους, όσο το τελευταίο μειώνεται. Σ Λ
β) Η καμπύλη του οριακού κόστους τέμνεται με την καμπύλη του μέσου μεταβλητού κόστους, όταν αυτή δεν έχει την ελάχιστη τιμή της. Σ Λ
γ) Η καμπύλη του οριακού κόστους βρίσκεται πάνω από την καμπύλη του
μέσου συνολικού κόστους, όταν αυτή αυξάνεται. Σ Λ
δ) Όταν το οριακό κόστος έχει την ελάχιστη τιμή του, τότε το οριακό προϊόν
έχει τη μέγιστη τιμή του. Σ Λ
ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Να λυθεί στο σπίτι η άσκηση 6 (σελ. 77) του σχολικού βιβλίου.
Να χρησιμοποιηθεί η άσκηση 4 του σχολικού βιβλίου (σελ. 76) στην οποία να προστεθεί ως ερώτημα η διαγραμματική απεικόνιση των καμπυλών του οριακού προϊόντος και του οριακού κόστους.
ΕΛΕΓΧΟΣ
(Φωτοτυπία που διανέμεται στους μαθητές)
Να χαρακτηρίσετε καθεμία από τις παρακάτω προτάσεις ως σωστή (Σ) ή λανθασμένη (Λ):
α) Η καμπύλη του οριακού κόστους βρίσκεται κάτω από την καμπύλη του μέσου μεταβλητού κόστους, όσο το τελευταίο μειώνεται. Σ Λ
β) Η καμπύλη του οριακού κόστους τέμνεται με την καμπύλη του μέσου μεταβλητού κόστους, όταν αυτή δεν έχει την ελάχιστη τιμή της. Σ Λ
γ) Η καμπύλη του οριακού κόστους βρίσκεται πάνω από την καμπύλη του
μέσου συνολικού κόστους, όταν αυτή αυξάνεται. Σ Λ
δ) Όταν το οριακό κόστος έχει την ελάχιστη τιμή του, τότε το οριακό προϊόν
έχει τη μέγιστη τιμή του. Σ Λ
ΑΝΑΘΕΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Να λυθεί στο σπίτι η άσκηση 6 (σελ. 77) του σχολικού βιβλίου.
Ντέηβιντ Ρικάρντο
Ο Ντέηβιντ Ρικάρντο (αγγλ. David Ricardo) (18 Απριλίου 1772 – 11 Σεπτεμβρίου 1823) θεωρείται ένας από τους πατέρες των Κλασσικών Οικονομικών, με μεγαλύτερη συμβολή του στην εξέλιξη της οικονομικής θεωρίας τη θεωρία του σχετικού πλεονεκτήματος.
http://www.youtube.com/watch?v=ElPqZ8vcSG0
Τα Νεανικά του Χρόνια
Γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1772, στο Λονδίνο, γόνος εύπορης Εβραϊκής οικογένειας. Ο πατέρας του ήταν χρηματιστής στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου (London Stock Exchange), όπου και είχε χτίσει την οικογενειακή περιουσία. Ο Ρικάρντο δεν σπούδασε ποτέ και τίποτα σχετικό με τον κλάδο στον οποία κατέληξε να αφιερώσει τη ζωή του. Αντιθέτως σε ηλικία 14 ετών παράτησε το σχολείο για να ακολουθήσει τον πατέρα του στο χρηματιστήριο και να αποκομίσει πρακτική εμπειρία σε σχέση με το επάγγελμα που επρόκειτο να ακολουθήσει. Αργότερα επήλθε ρήξη μεταξύ αυτού και της οικογένειας του, καθώς επέλεξε να παντρευτεί μη-Εβραία γυναίκα. Παρόλα αυτά, κατάφερε μέσα από το χρηματιστήριο να χτίσει και ο ίδιος αξιόλογη περιουσία, που του επέτρεψε να αποσυρθεί σε ηλικία 42 ετών το 1814.Η Επαφή με τα Οικονομικά
Η πρώτη φορά που ο Ρικάρντο ήρθε σε επαφή με τη θεωρία των οικονομικών ήταν το 1799, σε διακοπές με τη γυναίκα του στο Μπαθ (αγγλ. Bath) της Αγγλίας. Εκεί για να περάσει το χρόνο του, αγόρασε και μελέτησε το βιβλίο του Άνταμ Σμιθ Ο πλούτος των εθνών, εμπειρία που έμελλε να σημαδέψει την υπόλοιπη ζωή του, οδηγώντας τον στη συγγραφή αρκετών άρθρων που συνέβαλλαν στην εξέλιξη της οικονομικής θεωρίας, στην ανάπτυξη μακροχρόνιας φιλίας με τον Τζέημς Μιλ (αγγλ. James Mill) και εν τέλει στην εξαγορά μιας θέσης στο Βρετανικό Κοινοβούλιο το 1819, ώστε να προωθήσει της απόψεις του και να συμβάλλει στην μεταβολή της πολιτικής της χώρας του σε σχέση με το διεθνές εμπόριο.Η Συμβολή του
Το πιο γνωστό από τα βιβλία του είναι οι Αρχές της Πολιτικής Οικονομίας και Φορολογίας, στο οποίο περιγράφει τόσο τη θεωρία του περί κατανομής εργασιακού εισοδήματος, όσο και τη θεωρία του σχετικού πλεονεκτήματος στην παραγωγή. Επίσης, του αποδίδονται θεωρίες ενοικίων, μισθών και κερδών.Θεωρία Σχετικού Πλεονεκτήματος
Η Θεωρία Σχετικού Πλεονεκτήματος (αγγλ. Comparative Advantage) σχετίζεται με αποφάσεις παραγωγής και κατανομής πόρων. Πιο συγκεκριμένα, ο Ρικάρντο διαφωνεί με την ιδέα του Σμιθ για το "Απόλυτο Πλεονέκτημα", η οποία υποστηρίζει ότι αυτός που πρέπει να κάνει μια εργασία είναι αυτός ο οποίος έχει τη δυνατότητα να τη φέρει εις πέρας με το μικρότερο απόλυτο κόστος και φέρνει στο προσκήνιο την αντίληψη του σχετικού κόστους. Παραδείγματος χάρη, ας υποθέσουμε ότι υπάρχουν 2 εργάτες (Α και Β) και 2 εργασίες(Χ και Ψ). Ο "Α" έχει τη δυνατότητα να εκτελέσει την "Χ" σε δυο ώρες και την Ψ σε τρεις, ενώ ο "Β" θα πάρει τρεις ώρες για την Χ και τέσσερις για τη Ψ. Με βάση τη σκέψη του Σμιθ, και οι δυο εργασίες θα έπρεπε να ανατεθούν στον "Α", καθώς αυτός σπαταλά λιγότερο χρόνο για την εκτέλεση της κάθε μιας ξεχωριστά, με αποτέλεσμα μετά από 5 ώρες εργασίας να έχουμε εκτελέσει μια φορά την κάθε μια. Όμως, με την πρόταση του Ρικάρντο βλέπουμε το εξής- Για την ολοκλήρωση της εργασίας Χ, ο "Α" σπαταλά πηγές που θα του απέδιδαν 2/3 της Ψ, ενώ ο "Β" 3/4Ψ, (2/3<3/4).
- Για την ολοκλήρωση της εργασίας Ψ, ο "Α" σπαταλά πηγές που θα του απέδιδαν 3/2 της Χ, ενώ ο "Β" 4/3Χ, (3/2>4/3).
http://www.youtube.com/watch?v=ElPqZ8vcSG0
Άνταμ Σμιθ
O Άνταμ Σμιθ (αγγλικά: Adam Smith, 16 Ιουνίου 1723 - 17 Ιουλίου 1790) ήταν Σκωτσέζος οικονομολόγος και ηθικός φιλόσοφος. Θεωρείται ένας απο τους πρωτοπόρους της πολιτικής οικονομίας και θεμελιωτής της σχολής των κλασικών οικονομικών. Ένας απο τους κύριους εκπροσώπους του Σκωτσέζικου Διαφωτισμού, ο Σμιθ είναι συγγραφέας των έργων «Θεωρία των ηθικών συναισθημάτων» και «Μια έρευνα της φύσης και των αιτιών του πλούτου των εθνών», με το δεύτερο να αναφέρεται συνήθως απλά ως Ο Πλούτος των Εθνών και να θεωρείται ως το κύριο έργο του Σμιθ και η πρώτη νεωτερική εργασία πάνω στα οικονομικά.
Ο Σμιθ μελέτησε ηθική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Με το πέρας των σπουδών του έδωσε μια σειρά απο δημόσιες διαλέξεις στο Εδιμβούργο που οδήγησαν στη συνεργασία του με τον Ντέιβιντ Χιουμ κατα τη διάρκεια του Σκωτσέζικου Διαφωτισμού. Ο Σμιθ κατέλαβε θέση καθηγητή στην Γλασκώβη οπου δίδαξε ηθική φιλοσοφία και δημοσίευσε τη Θεωρία των ηθικών συναισθημάτων. Μετέπειτα ο Σμιθ ανέλαβε θέση επισκέπτη καθηγητή, κάτι που του επέτρεπε να ταξιδεψει στην Ευρώπη και να συναναστραφεί με άλλους διανοούμενους της εποχής του. Μετά το τέλος των ταξιδιών του, ο Σμιθ επέστρεψε στη Σκωτία όπου για τα επόμενα δέκα χρονια αφιερώθηκε στη συγγραφή του Πλούτου των Εθνών έχοντας σαν κύρια πηγή τις σημειώσεις των διαλέξεών του. Ο Πλούτος των Εθνών δημοσιεύτηκε το 1776 ενώ ο Σμιθ πέθανε το 1790.
Το 1751 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, ενώ το 1776 μετακόμισε στο Λονδίνο. Διετέλεσε μέλος της Βασιλικής εταιρείας του Εδιμβούργου. Πέθανε στο Εδιμβούργο στις 17 Ιουλίου 1790.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC_%CE%A3%CE%BC%CE%B9%CE%B8
Ο Σμιθ μελέτησε ηθική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Γλασκώβης και στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Με το πέρας των σπουδών του έδωσε μια σειρά απο δημόσιες διαλέξεις στο Εδιμβούργο που οδήγησαν στη συνεργασία του με τον Ντέιβιντ Χιουμ κατα τη διάρκεια του Σκωτσέζικου Διαφωτισμού. Ο Σμιθ κατέλαβε θέση καθηγητή στην Γλασκώβη οπου δίδαξε ηθική φιλοσοφία και δημοσίευσε τη Θεωρία των ηθικών συναισθημάτων. Μετέπειτα ο Σμιθ ανέλαβε θέση επισκέπτη καθηγητή, κάτι που του επέτρεπε να ταξιδεψει στην Ευρώπη και να συναναστραφεί με άλλους διανοούμενους της εποχής του. Μετά το τέλος των ταξιδιών του, ο Σμιθ επέστρεψε στη Σκωτία όπου για τα επόμενα δέκα χρονια αφιερώθηκε στη συγγραφή του Πλούτου των Εθνών έχοντας σαν κύρια πηγή τις σημειώσεις των διαλέξεών του. Ο Πλούτος των Εθνών δημοσιεύτηκε το 1776 ενώ ο Σμιθ πέθανε το 1790.
Νεότητα
Ο Σμιθ γεννήθηκε στην πόλη Κιρκάλντυ της Σκωτίας. Ήταν γιός της Μαργαρίτας Ντάγκλας. Ο πατέρας του λεγόταν επίσης Άνταμ Σμιθ και εργάστηκε ως δικηγόρος και δημόσιος υπάλληλος. Παντρεύτηκε την Μαργαρίτα Ντάγκλας το 1720, αλλά πέθανε 6 μήνες πριν την γέννηση του Άνταμ Σμιθ. Αν και η ακριβής ημερομηνία γέννησης του δεν είναι γνωστή, έχει διασωθεί η ημερομηνία της βάπτισης του (5 Ιουνίου 1723). Ελάχιστα γνωρίζουμε για την παιδική του ηλικία. Ο σκωτσέζος δημοσιογράφος και βιογράφος του Σμιθ, Τζον Ραη, αναφέρει πως ο Σμιθ απήχθει απο τσιγγάνους στην ηλικία των τεσσάρων ετών και απελευθερώθηκε μόνο αφού κάποιοι οργάνωσαν αποστολή για την διάσωση του. Ο Άνταμ Σμιθ φέρεται να ήταν στενα συνδεδεμένος με την μητέρα του, η οποία τον ενθάρρυνε να πραγματοποιήσει τις ακαδημαϊκές του φιλοδοξίες. Ο Άνταμ Σμιθ παρακολούθησε το σχολείο Μπουργκ από το 1729 ως το 1737,όπου μελέτησε λατινικά, μαθηματικά και ιστορία.Εκπαίδευση
Ο Άνταμ Σμιθ εισήχθη στο πανεπιστήμιο της Γλασκώβης στην ηλικία των δεκατεσσάρων ετών,όπου σπούδασε ηθική φιλοσοφία.Στη Γλασκώβη ο Σμιθ ανέπτυξε το πάθος του για την ελευθερία,τον λογισμό και την ελευθερία του λόγου.Το 1740 κέρδισε το βραβείο Σνελ και άφησε το πανεπιστήμιο της Γλασκώβης για να παρακολουθήσει το κολλέγιο Μπάλιολ της Οξφόρδης.Το 1751 έγινε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, ενώ το 1776 μετακόμισε στο Λονδίνο. Διετέλεσε μέλος της Βασιλικής εταιρείας του Εδιμβούργου. Πέθανε στο Εδιμβούργο στις 17 Ιουλίου 1790.
Συνεισφορά
Το έργο του Ο Πλούτος των Εθνών υπήρξε μία από τις πρώτες προσπάθειες να μελετηθεί η ιστορική ανάπτυξη της βιομηχανίας και του εμπορίου στην Ευρώπη. Αυτό το έργο βοήθησε στη δημιουργία της σύγχρονης ακαδημαϊκής πειθαρχίας των οικονομικών και παρέσχε μία από τις πιο γνωστές διανοητικές δικαιολογήσεις του ελεύθερου εμπορίου, του καπιταλισμού και του ελευθερισμού.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%86%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%BC_%CE%A3%CE%BC%CE%B9%CE%B8
Καρλ Μαρξ
Ο Καρλ Χάινριχ Μαρξ (Karl Heinrich Marx) (Τριέρη 1818- Λονδίνο 1883) ήταν Γερμανός φιλόσοφος, κοινωνιολόγος, ιστορικός, πολιτικός οικονομολόγος και θεωρείται ως θεμελιωτής του κομμουνισμού. Ασχολήθηκε με πολλά ζητήματα ως φιλόσοφος και δημοσιογράφος. Είναι κατ' εξοχήν γνωστός για την ανάλυση της ιστορίας σε όρους ταξικής πάλης, η οποία συνοψίζεται στην θεωρία ότι τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών και των εργαζομένων είναι διαμετρικά αντίθετα μεταξύ τους.
Οι πανεπιστημιακές σπουδές του Μαρξ άρχισαν στο Πανεπιστήμιο της Βόννης (Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität) το 1833, όπου σπούδαζε νομικά. Ωστόσο, οι συναναστροφές του στο πανεπιστήμιο της πόλης τον απέσπασαν από τις σπουδές του και περνούσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του τραγουδώντας στις μπιραρίες. Ο πατέρας του τον ανάγκασε να αλλάξει πανεπιστήμιο την επόμενη χρονιά, και έτσι ο Καρλ μεταφέρθηκε στο σοβαρό και ακαδημαϊκού ύφους πανεπιστήμιο Humboldt Universität (πρωην Friedrich-Wilhelms-Universität) στο Βερολίνο. Εκεί το ενδιαφέρον του νεαρού Μαρξ στράφηκε προς την φιλοσοφία, προς απογοήτευση του πατέρα του, και εντάχθηκε σε ένα κύκλο φοιτητών και νεαρών καθηγητών γνωστός ως Οι νέοι (αριστεροί) Χεγκελιανοί, με αρχηγό τον Μπρούνο Μπάουερ. Μερικά μέλη αυτού του κύκλου αναζητούσαν συνδετικές γραμμές ανάμεσα στην μετα-αριστοτελική και την μετα-Χεγκελιανή φιλοσοφία.
Ο Χέγκελ, που ενόσω ζούσε ήταν σημαίνουσα προσωπικότητα για το Πανεπιστήμιο και για τη Γερμανία γενικότερα, είχε πεθάνει πρόσφατα, το 1831. Οι παραδοσιακοί συνεχιστές του Χέγκελ (γνωστοί ως δεξιοί Χεγκελιανοί) που παρέμεναν στο πανεπιστήμιο διακήρυτταν ότι η σειρά των ιστορικών διαλόγων είχε ολοκληρωθεί, και η πρωσική κοινωνία που είχε διαμορφωθεί την εποχή εκείνη ήταν η εκπλήρωση των μέχρι τότε κοινωνικών συστημάτων, με εύρωστο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, καλά πανεπιστήμια, ανεπτυγμένη βιομηχανία και χαμηλή ανεργία. Η αριστερή πτέρυγα των συνεχιστών του Χέγκελ, οι Νέοι Χεγκελιανοί, τους οποίους ακολουθούσε ο Μαρξ υποστήριζαν αντίθετα ότι υπήρχαν ακόμα νέες μεγάλες διαλεκτικές προκλήσεις, και πως η πρωσική κοινωνία της εποχής μακράν απείχε της τελειότητας, καθώς υπήρχαν ακόμα θύλακες φτώχειας, κυβερνητικός έλεγχος και λογοκρισία, και διακρίσεις σε βάρος των αλλόθρησκων (μη-Λουθηρανών).
Η κατάσταση αυτή οδήγησε πολλούς στο να αποτρέψουν το Μαρξ από το να καταθέσει την διδακτορική του διατριβή στο πανεπιστήμιό του, καθώς πίστευαν ότι θα την καταβαράθρωναν όσοι αντιτάσσονταν στις πεποιθήσεις των αριστερών Χεγκελιανών για το ριζοσπαστικό της χαρακτήρα. Η διατριβή αφορούσε στη σύγκριση των ατομικών θεωριών του Δημόκριτου και του Επίκουρου, και κατατέθηκε τελικά στο Πανεπιστήμιο της Ιένας το 1840, όπου και έγινε δεκτή.
Εγκαταστάθηκε αρχικά στη Γαλλία, όπου προέβη σε επανεκτίμηση της σχέσης του με τον Μπάουερ και τους αριστερούς Χεγκελιανούς, και έγραψε το ‘Εβραϊκό ζήτημα’, που ήταν μια κριτική στις έννοιες των πολιτικών δικαιωμάτων και της πολιτικής απελευθέρωσης. Στο Παρίσι γνώρισε και άρχισε να συνεργάζεται με τον Φρίντριχ Ένγκελς, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με το ζήτημα της εργατικής τάξης και των οικονομικών. Ο Μαρξ εκδιώχθηκε από το Παρίσι λόγω των γραπτών του, και μαζί με τον Ένγκελς εγκαταστάθηκαν στις Βρυξέλλες.
Εκεί συνέγραψαν τη ‘Γερμανική Ιδεολογία’, μια κριτική μελέτη της φιλοσοφίας του Χέγκελ και των αριστερών Χεγκελιανών. Αργότερα ο Μαρξ έγραψε την ‘Αθλιότητα της Φιλοσοφίας’, μια κριτική μελέτη της γαλλικής σοσιαλιστικής σκέψης. Αυτά τα δύο έργα αποτέλεσαν τις βάσεις για το επικείμενο ‘Κομμουνιστικό μανιφέστο’, που πρωτοεκδόθηκε τις 21 Φεβρουαρίου του 1848, με εντολή της ‘Communist League’, μιας οργάνωσης Γερμανών μεταναστών, οι οποίοι είχαν συναντήσει το Μαρξ στο Λονδίνο.
Εκείνη τη χρονιά στην Ευρώπη ξέσπασαν μεγάλες επαναστάσεις. Το εργατικό κίνημα απέσπασε την εξουσία από τον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο, και κάλεσε το Μαρξ να επιστρέψει στο Παρίσι. Όταν η κυβέρνηση των εργατικών κατέρρευσε το 1849, ο Μαρξ μετανάστευσε στο Λονδίνο. Το 1852 συνέγραψε το διάσημο φυλλάδιο ‘Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη’ στο οποίο ανέλυε την κυριαρχία την άνοδο στην εξουσία του Λουδοβίκου Βοναπάρτη Ναπολέοντα Γ'(1852-1871) στη Γαλλία. Από το 1852 έως το 1861, ενόσω ζούσε στο Λονδίνο, ο Μαρξ υπήρξε ευρωπαϊκός απεσταλμένος της εφημερίδας New York Tribune. Ο Μαρξ μελέτησε επισταμένα τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία. Η μελέτη του αυτή αποδόθηκε στα λεγόμενα "ιστορικά έργα" που περιλαμβάνουν τα εξής: "18η Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη" , "Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία" , "Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία" . Το 1864 αποτέλεσε βασικό παράγοντα στην ίδρυση της Διεθνή Εργατική Ένωσης που ονομάστηκε αργότερα ‘Πρώτη Σοσιαλιστική Διεθνής’, ως βάση της πολιτικής δράσης. Η οργάνωση αυτή που αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια διεθνούς οργάνωσης του εργατικού κινήματος αυτοδιαλύθηκε το 1872, μετά την ήττα της Κομμούνας του Παρισιού (1871) προσανατολίζοντας τα τμήματα της στην ίδρυση εργατικών κομμάτων σε κάθε χώρα. Στο Λονδίνο, ο Μαρξ αφιερώθηκε σε ιστορικά και θεωρητικά έργα, το πιο φημισμένο από τα οποία είναι ‘Το Κεφάλαιο’, ο πρώτος τόμος του οποίου εκδόθηκε το 1867.
Ο Μαρξ πέθανε στο Λονδίνο το 1883 και ετάφη στο νεκροταφείο Highgate.
Τα πρώτα χρόνια
Η οικογένεια του Μαρξ ήταν μια προοδευτική εβραϊκή οικογένεια από την Τριέρη της Πρωσίας. Ο πατέρας του Χέρσελ καταγόταν από γενιά ραββίνων, και ήταν δικηγόρος. Ο θείος του Σαμουήλ ήταν ραββίνος στο Τρίερ. Καθώς όμως στην Πρωσία του 19ου αιώνα οι ευκαιρίες για προκοπή για μια εβραϊκή οικογένεια ήταν μειωμένες, και επειδή ο πατέρας του Χέρσελ δεν ήταν ιδιαίτερα θρησκευόμενος, αποφάσισε να ενστερνιστεί την λουθηρανική θρησκεία, που ήταν το θρήσκευμα της Πρωσίας, αλλάζοντας ο ίδιος το όνομά του σε Χάινριχ, πράγμα που είχε θετικές επιπτώσεις στην καριέρα του ως νομικού. Η οικογένεια Μαρξ ήταν πολύ φιλελεύθερη, και στην οικία τους φιλοξενήθηκαν πολλοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες την εποχή της νεότητας του Μαρξ.Εκπαίδευση
Ο Καρλ Μαρξ ήταν άριστος μαθητής. Στα γυμνασιακά του χρόνια συνέγραψε συνολικά δύο διατριβές δοσμένου θέματος, που αφορούσαν την ιστορία και τη θρησκεία (Η τελευταία εξετάστηκε ως συνεκτικό στοιχείο της κοινωνίας, και απέσπασε τιμητική διάκριση. Σε αυτήν ο Μαρξ ασχολήθηκε με το κοινωνικό έργο της εκκλησίας.) και μία ελεύθερου θέματος, που αφορούσε την επιλογή επαγγέλματος. (Σ' αυτή τη διατριβή με τον καλύτερο τρόπο διαφαίνονται τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας του νεαρού Καρλ Μαρξ και οι προοπτικές της μελλοντικής επιστημονικής και φιλοσοφικής του δραστηριότητας).Οι πανεπιστημιακές σπουδές του Μαρξ άρχισαν στο Πανεπιστήμιο της Βόννης (Rheinische Friedrich-Wilhelms-Universität) το 1833, όπου σπούδαζε νομικά. Ωστόσο, οι συναναστροφές του στο πανεπιστήμιο της πόλης τον απέσπασαν από τις σπουδές του και περνούσε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του τραγουδώντας στις μπιραρίες. Ο πατέρας του τον ανάγκασε να αλλάξει πανεπιστήμιο την επόμενη χρονιά, και έτσι ο Καρλ μεταφέρθηκε στο σοβαρό και ακαδημαϊκού ύφους πανεπιστήμιο Humboldt Universität (πρωην Friedrich-Wilhelms-Universität) στο Βερολίνο. Εκεί το ενδιαφέρον του νεαρού Μαρξ στράφηκε προς την φιλοσοφία, προς απογοήτευση του πατέρα του, και εντάχθηκε σε ένα κύκλο φοιτητών και νεαρών καθηγητών γνωστός ως Οι νέοι (αριστεροί) Χεγκελιανοί, με αρχηγό τον Μπρούνο Μπάουερ. Μερικά μέλη αυτού του κύκλου αναζητούσαν συνδετικές γραμμές ανάμεσα στην μετα-αριστοτελική και την μετα-Χεγκελιανή φιλοσοφία.
Ο Χέγκελ, που ενόσω ζούσε ήταν σημαίνουσα προσωπικότητα για το Πανεπιστήμιο και για τη Γερμανία γενικότερα, είχε πεθάνει πρόσφατα, το 1831. Οι παραδοσιακοί συνεχιστές του Χέγκελ (γνωστοί ως δεξιοί Χεγκελιανοί) που παρέμεναν στο πανεπιστήμιο διακήρυτταν ότι η σειρά των ιστορικών διαλόγων είχε ολοκληρωθεί, και η πρωσική κοινωνία που είχε διαμορφωθεί την εποχή εκείνη ήταν η εκπλήρωση των μέχρι τότε κοινωνικών συστημάτων, με εύρωστο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, καλά πανεπιστήμια, ανεπτυγμένη βιομηχανία και χαμηλή ανεργία. Η αριστερή πτέρυγα των συνεχιστών του Χέγκελ, οι Νέοι Χεγκελιανοί, τους οποίους ακολουθούσε ο Μαρξ υποστήριζαν αντίθετα ότι υπήρχαν ακόμα νέες μεγάλες διαλεκτικές προκλήσεις, και πως η πρωσική κοινωνία της εποχής μακράν απείχε της τελειότητας, καθώς υπήρχαν ακόμα θύλακες φτώχειας, κυβερνητικός έλεγχος και λογοκρισία, και διακρίσεις σε βάρος των αλλόθρησκων (μη-Λουθηρανών).
Η κατάσταση αυτή οδήγησε πολλούς στο να αποτρέψουν το Μαρξ από το να καταθέσει την διδακτορική του διατριβή στο πανεπιστήμιό του, καθώς πίστευαν ότι θα την καταβαράθρωναν όσοι αντιτάσσονταν στις πεποιθήσεις των αριστερών Χεγκελιανών για το ριζοσπαστικό της χαρακτήρα. Η διατριβή αφορούσε στη σύγκριση των ατομικών θεωριών του Δημόκριτου και του Επίκουρου, και κατατέθηκε τελικά στο Πανεπιστήμιο της Ιένας το 1840, όπου και έγινε δεκτή.
Επαγγελματική ζωή
Όταν ο δάσκαλος και μέντορας του, Μπάουερ, αποβλήθηκε από λέκτορας το 1842, ο Μαρξ εγκατέλειψε τη φιλοσοφία, και καταπιάστηκε με τη δημοσιογραφία, εκδίδοντας τη ριζοσπαστική γερμανική εφημερίδα ‘Rheinische Zeitung’. Η εφημερίδα έπαψε να λειτουργεί το 1843, εν μέρει λόγω προστριβών του με την κυβερνητική λογοκρισία. Ο Μαρξ επανήλθε στη φιλοσοφία στρεφόμενος προς τον πολιτικό ακτιβισμό, και εργάστηκε σαν ανεξάρτητος δημοσιογράφος.Εγκαταστάθηκε αρχικά στη Γαλλία, όπου προέβη σε επανεκτίμηση της σχέσης του με τον Μπάουερ και τους αριστερούς Χεγκελιανούς, και έγραψε το ‘Εβραϊκό ζήτημα’, που ήταν μια κριτική στις έννοιες των πολιτικών δικαιωμάτων και της πολιτικής απελευθέρωσης. Στο Παρίσι γνώρισε και άρχισε να συνεργάζεται με τον Φρίντριχ Ένγκελς, ο οποίος τον έφερε σε επαφή με το ζήτημα της εργατικής τάξης και των οικονομικών. Ο Μαρξ εκδιώχθηκε από το Παρίσι λόγω των γραπτών του, και μαζί με τον Ένγκελς εγκαταστάθηκαν στις Βρυξέλλες.
Εκεί συνέγραψαν τη ‘Γερμανική Ιδεολογία’, μια κριτική μελέτη της φιλοσοφίας του Χέγκελ και των αριστερών Χεγκελιανών. Αργότερα ο Μαρξ έγραψε την ‘Αθλιότητα της Φιλοσοφίας’, μια κριτική μελέτη της γαλλικής σοσιαλιστικής σκέψης. Αυτά τα δύο έργα αποτέλεσαν τις βάσεις για το επικείμενο ‘Κομμουνιστικό μανιφέστο’, που πρωτοεκδόθηκε τις 21 Φεβρουαρίου του 1848, με εντολή της ‘Communist League’, μιας οργάνωσης Γερμανών μεταναστών, οι οποίοι είχαν συναντήσει το Μαρξ στο Λονδίνο.
Εκείνη τη χρονιά στην Ευρώπη ξέσπασαν μεγάλες επαναστάσεις. Το εργατικό κίνημα απέσπασε την εξουσία από τον βασιλιά της Γαλλίας Φίλιππο, και κάλεσε το Μαρξ να επιστρέψει στο Παρίσι. Όταν η κυβέρνηση των εργατικών κατέρρευσε το 1849, ο Μαρξ μετανάστευσε στο Λονδίνο. Το 1852 συνέγραψε το διάσημο φυλλάδιο ‘Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη’ στο οποίο ανέλυε την κυριαρχία την άνοδο στην εξουσία του Λουδοβίκου Βοναπάρτη Ναπολέοντα Γ'(1852-1871) στη Γαλλία. Από το 1852 έως το 1861, ενόσω ζούσε στο Λονδίνο, ο Μαρξ υπήρξε ευρωπαϊκός απεσταλμένος της εφημερίδας New York Tribune. Ο Μαρξ μελέτησε επισταμένα τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις στη Γαλλία. Η μελέτη του αυτή αποδόθηκε στα λεγόμενα "ιστορικά έργα" που περιλαμβάνουν τα εξής: "18η Μπρυμέρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη" , "Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία" , "Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία" . Το 1864 αποτέλεσε βασικό παράγοντα στην ίδρυση της Διεθνή Εργατική Ένωσης που ονομάστηκε αργότερα ‘Πρώτη Σοσιαλιστική Διεθνής’, ως βάση της πολιτικής δράσης. Η οργάνωση αυτή που αποτέλεσε την πρώτη προσπάθεια διεθνούς οργάνωσης του εργατικού κινήματος αυτοδιαλύθηκε το 1872, μετά την ήττα της Κομμούνας του Παρισιού (1871) προσανατολίζοντας τα τμήματα της στην ίδρυση εργατικών κομμάτων σε κάθε χώρα. Στο Λονδίνο, ο Μαρξ αφιερώθηκε σε ιστορικά και θεωρητικά έργα, το πιο φημισμένο από τα οποία είναι ‘Το Κεφάλαιο’, ο πρώτος τόμος του οποίου εκδόθηκε το 1867.
Ο Μαρξ πέθανε στο Λονδίνο το 1883 και ετάφη στο νεκροταφείο Highgate.
Η σκέψη του Karl Marx
Τα κείμενα του Μαρξ δεν μπορούν να αναχθούν σε κάποια φιλοσοφία, πολύ λιγότερο σε ένα φιλοσοφικό σύστημα. Το όλο έργο του είναι μια ριζική κριτική της φιλοσοφίας, ειδικά του εγελιανού συστήματος και των φιλοσοφιών των αριστερών και δεξιών Μεταεγελιανών. Δεν ήταν όμως μια απλή άρνηση των φιλοσοφιών αυτών. Ενώ με τον Χέγκελ η πραγματικότητα γινόταν φιλοσοφία, ο Μάρξ διακήρυξε ότι η φιλοσοφία πρέπει να γίνει πραγματικότητα. Δεν μπορεί πια κανείς να είναι ικανοποιημένος με την ερμηνεία του κόσμου, πρέπει να ενδιαφέρεται για την αλλαγή του, που σημαίνει αλλαγή και του ίδιου του κόσμου και της συνείδησης του ανθρώπου γι' αυτόν. αυτό με τη σειρά του απαιτεί κριτική της εμπειρίας μαζί με μια κριτική των ιδεών. Για τον Μαρξ κάθε γνώση είναι άμεσα συνυφασμένη με κριτική των ιδεών. Δεν ήταν εμπειριστής. Το έργο του βρίθει από έννοιες(ιδιοποίηση, αλλοτρίωση, δημιουργική εργασία κ.α.) κληρονομημένες από παλαιότερους φιλοσόφους και οικονομολόγους. Αυτό που χαρακτηρίζει τη σκέψη του Μαρξ είναι το ότι αντί να διατυπώνει αφηρημένες προτάσεις για ένα σύνολο προβλημάτων, όπως είναι ο άνθρωπος, η γνώση κτλ., εξετάζει το καθένα στη δυναμική σχέση του με τα άλλα και, κυρίως, προσπαθεί να το συσχετίσει με τις ιστορικές, πολιτικές και οικονομικές πραγματικότητες.Μίλτον Φρίντμαν
Ο Μίλτον Φρίντμαν (31 Ιουλίου 1912 - 16 Νοεμβρίου 2006), ήταν ένας επιφανής Αμερικανός οικονομολόγος.
Στους ακαδημαϊκούς κύκλους ήταν γνωστός για την συνεισφορά του στην μακροοικονομία, οικονομική ιστορία και στατιστική. Στους ευρύτερους κύκλους ήταν γνωστός ως μεγάλος υπέρμαχος της οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας. Ο Φρίντμαν και ο Τζων Κέυνς ήταν δύο από τους πιο σημαντικούς οικονομολόγους του 20ου αιώνα.
Γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη από εργατική οικογένεια Ουγγροεβραίων μεταναστών από το Μπερεγκέσας (Μπερεχόβε σήμερα, στην Ουκρανία). Ο Φρίντμαν μεγάλωσε στο Ρόουεη, Νιού Τζέρσεϊ και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Ρούτγκερς (Μπατσελορ, 1932) και στο Σικάγο (Μάστερ, 1933). Είχε μεγάλες επιρροές από τον Τζεηκομπ Βαϊνερ, τον Φρανκ Ναϊτ και τον Χένρυ Σίμονς. Δεν μπόρεσε να βρει ακαδημαϊκή απασχόληση, οπότε το να δουλέψει για το Νιου Ντηλ ήταν μία επιλογή. Συμφώνησε με πολλά πρωϊμα μέτρα του Νιου Ντηλ, ως απαραίτητες απαντήσεις σε μία μεγάλη κρίση, ειδικά με τις υπηρεσίες παροχής εργασίας όπως WPA, CCC, and PWA. Δεν συμφώνησε όμως με τα αγροτικά προγράμματα NRA και AAA, γιατί προσπαθούσαν να ελέγξουν τις τιμές.
Τα τέλη του 30 και πάλι στο 41-43 δούλεψε για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ως σύμβουλος σε ανώτερα στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών. Ως εκπρόσωπος του Υπουργείου Οικονομικών το 1942 συνέστησε μία Κεϊνσιανή πολιτική φορολογίας και πραγματικά βοήθησε στην κατασκευή του συστήματος φορολόγησης δια της παρακράτησης από την μισθοδοσία. Στην αυτοβιογραφία του σχολιάζει ότι ήταν πλήρως Κεϊνσιανός εκείνη την εποχή. Έως το 2006 όμως φαίνεται να άλλαξε γνώμη καθώς είπε: "Ξέρετε είναι ένα μυστήριο γιατί μερικοί νομίζουν ότι οι πολιτικές του Ρουσβελτ μας έβγαλαν από την Κρίση. Το πρόβλημα ήταν ότι είχαμε αχρησιμοποίητες μηχανές και ανθρώπους. Πως τους φέρνεις μαζί δημιουργώντας βιομηχανικά καρτέλ και διατηρώντας τις τιμές και τους μισθούς ψηλά;"
Έως τα τέλη του 40, ασχολήθηκε κυρίως με στατιστικά θέματα στην έρευνά του, όπως φαίνεται στην διδακτορική διατριβή του Income from Independent Professional Practice η οποία δημοσιεύτηκε με συνσυγγραφέα και σύμβουλο τον Σίμον Κούζνετς (1945).
Πήρε το Διδακτορικό του δίπλωμα από το Κολούμπια το 1946. Έγινε κατόπιν Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο από το 1946 έως το 1976, όπου και βοήθησε στη δημιουργία μίας στενής κοινότητας διανοούμενων που παρήγαγε αρκετά βραβεία Νόμπελ, γνωστής και ως "Σχολή του Σικαγο" (Chicago School). Η Σχολή του Σικάγο, η οποία χαρακτηριζόταν από ακραίο οικονομικό φιλελευθερισμό, είχε μεγάλη επιρροή στα οικονομικά και στο Δίκαιο κατά των περιορισμών του Ανταγωνισμού. Η απήχησή της στη συντηρητική πολιτική παράταξη έφτασε στο απόγειό της επί προεδρίας Ρόναλντ Ρήγκαν και πρωθυπουργίας Μάργκαρετ Θάτσερ[1].
Κύρια πιστεύω της ήταν η απόλυτη εμπιστοσύνη στην ικανότητα αυτορρύθμισης της αγοράς και η δυσπιστία σε κάθε μορφής κρατικό παρεμβατισμό. Από το 1977, ο Φρίντμαν σχετιζόταν με το Hoover Institution στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ.
Ο γιός του Φρίντμαν είναι ο επίσης οικονομολόγος Ντέηβιντ Φρίντμαν.
Ο Μίλτον Φρίντμαν πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 94 ετών, στις 16 Νοεμβρίου 2006, στο Σαν Φρανσίσκο.
Στους ακαδημαϊκούς κύκλους ήταν γνωστός για την συνεισφορά του στην μακροοικονομία, οικονομική ιστορία και στατιστική. Στους ευρύτερους κύκλους ήταν γνωστός ως μεγάλος υπέρμαχος της οικονομικής και κοινωνικής ελευθερίας. Ο Φρίντμαν και ο Τζων Κέυνς ήταν δύο από τους πιο σημαντικούς οικονομολόγους του 20ου αιώνα.
Γεννήθηκε στην Νέα Υόρκη από εργατική οικογένεια Ουγγροεβραίων μεταναστών από το Μπερεγκέσας (Μπερεχόβε σήμερα, στην Ουκρανία). Ο Φρίντμαν μεγάλωσε στο Ρόουεη, Νιού Τζέρσεϊ και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Ρούτγκερς (Μπατσελορ, 1932) και στο Σικάγο (Μάστερ, 1933). Είχε μεγάλες επιρροές από τον Τζεηκομπ Βαϊνερ, τον Φρανκ Ναϊτ και τον Χένρυ Σίμονς. Δεν μπόρεσε να βρει ακαδημαϊκή απασχόληση, οπότε το να δουλέψει για το Νιου Ντηλ ήταν μία επιλογή. Συμφώνησε με πολλά πρωϊμα μέτρα του Νιου Ντηλ, ως απαραίτητες απαντήσεις σε μία μεγάλη κρίση, ειδικά με τις υπηρεσίες παροχής εργασίας όπως WPA, CCC, and PWA. Δεν συμφώνησε όμως με τα αγροτικά προγράμματα NRA και AAA, γιατί προσπαθούσαν να ελέγξουν τις τιμές.
Τα τέλη του 30 και πάλι στο 41-43 δούλεψε για την ομοσπονδιακή κυβέρνηση ως σύμβουλος σε ανώτερα στελέχη του Υπουργείου Οικονομικών. Ως εκπρόσωπος του Υπουργείου Οικονομικών το 1942 συνέστησε μία Κεϊνσιανή πολιτική φορολογίας και πραγματικά βοήθησε στην κατασκευή του συστήματος φορολόγησης δια της παρακράτησης από την μισθοδοσία. Στην αυτοβιογραφία του σχολιάζει ότι ήταν πλήρως Κεϊνσιανός εκείνη την εποχή. Έως το 2006 όμως φαίνεται να άλλαξε γνώμη καθώς είπε: "Ξέρετε είναι ένα μυστήριο γιατί μερικοί νομίζουν ότι οι πολιτικές του Ρουσβελτ μας έβγαλαν από την Κρίση. Το πρόβλημα ήταν ότι είχαμε αχρησιμοποίητες μηχανές και ανθρώπους. Πως τους φέρνεις μαζί δημιουργώντας βιομηχανικά καρτέλ και διατηρώντας τις τιμές και τους μισθούς ψηλά;"
Έως τα τέλη του 40, ασχολήθηκε κυρίως με στατιστικά θέματα στην έρευνά του, όπως φαίνεται στην διδακτορική διατριβή του Income from Independent Professional Practice η οποία δημοσιεύτηκε με συνσυγγραφέα και σύμβουλο τον Σίμον Κούζνετς (1945).
Πήρε το Διδακτορικό του δίπλωμα από το Κολούμπια το 1946. Έγινε κατόπιν Καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο από το 1946 έως το 1976, όπου και βοήθησε στη δημιουργία μίας στενής κοινότητας διανοούμενων που παρήγαγε αρκετά βραβεία Νόμπελ, γνωστής και ως "Σχολή του Σικαγο" (Chicago School). Η Σχολή του Σικάγο, η οποία χαρακτηριζόταν από ακραίο οικονομικό φιλελευθερισμό, είχε μεγάλη επιρροή στα οικονομικά και στο Δίκαιο κατά των περιορισμών του Ανταγωνισμού. Η απήχησή της στη συντηρητική πολιτική παράταξη έφτασε στο απόγειό της επί προεδρίας Ρόναλντ Ρήγκαν και πρωθυπουργίας Μάργκαρετ Θάτσερ[1].
Κύρια πιστεύω της ήταν η απόλυτη εμπιστοσύνη στην ικανότητα αυτορρύθμισης της αγοράς και η δυσπιστία σε κάθε μορφής κρατικό παρεμβατισμό. Από το 1977, ο Φρίντμαν σχετιζόταν με το Hoover Institution στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ.
Ο γιός του Φρίντμαν είναι ο επίσης οικονομολόγος Ντέηβιντ Φρίντμαν.
Ο Μίλτον Φρίντμαν πέθανε από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 94 ετών, στις 16 Νοεμβρίου 2006, στο Σαν Φρανσίσκο.
Εγγραφή σε:
Σχόλια (Atom)